Zaduszki można obchodzić na wiele sposobów. Niezależnie od tego, czy jesteś katolikiem, protestantem czy Żydem, możesz znaleźć tradycję lub praktykę, aby uczcić zmarłych. Święto to znane jest również jako Dzień Wszystkich Świętych, który przypada dzień po Halloween. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym święcie, historii jego powstania oraz zwyczajach i tradycjach z nim związanych.
Dzień Zaduszny
Historia Dnia Zadusznego i święta sięga czasów rzymskokatolickich. Był to czas żałoby i świętowania za zmarłych. Katolicy obchodzili Dzień Zaduszny 2 listopada, aby oddać szacunek zmarłym. W 1915 roku papież Benedykt XV zezwolił na odprawianie trzech mszy w Dzień Zaduszny, aby wspomóc dusze czyśćcowe. Przyznał też specjalne przywileje wiernym w dniach 1 i 2 listopada. Wiele wspólnot religijnych obchodzi Dzień Zaduszny ofiarowując msze i modlitwy za zmarłych.
W XV wieku dominikanie zaczęli ofiarowywać trzy Msze w Dzień Zaduszny. Praktyka ta rozpowszechniła się w Hiszpanii i Portugalii oraz w Ameryce Łacińskiej. Papież Benedykt XV nadał później wszystkim księżom przywilej odprawiania trzech Mszy w Dzień Zaduszny. Praktyka ta stała się jeszcze bardziej rozpowszechniona podczas I wojny światowej, kiedy to Kościół katolicki uznał dużą liczbę poległych żołnierzy.
Początki Dnia Zadusznego sięgają VII wieku, kiedy to mnisi w opactwie Cluny we Francji postanowili ofiarować mszę zmarłym członkom wspólnoty. Pomimo tego, że dzień ten jest obecnie kojarzony z dniem Wszystkich Świętych, różni się od niego w inny sposób.
Zwyczaje związane z Dniem Zadusznym
Zwyczaje związane z Dniem Zadusznym są różne na całym świecie. W Niemczech nie jest to święto państwowe, choć wiele osób czci swoich zmarłych krewnych, zostawiając dla nich świece i jedzenie. W Austrii pamięta się o zmarłych, pozostawiając w nocy zapalone światło. Francuzi również zostawiają dla zmarłych chleb i wodę. Węgry również praktykują niektóre zwyczaje związane z Dniem Zadusznym. W tym dniu zabronione jest szycie i cerowanie, aby nie niepokoić duchów.
Pochodzenie Dnia Zadusznego nie jest znane, ale uważa się, że jest to dzień upamiętniający zmarłych. Prawdopodobnie wpływ na ten zwyczaj miało celtyckie pogaństwo. W czasach starożytnych dzień ten był obchodzony w celu uspokojenia duchów. Teraz jest on zakorzeniony w chrześcijańskich wierzeniach i duchowości.
Przed Rewolucją Amerykańską w 1868 roku, zmarli byli często chowani na cmentarzach i w ogrodach. Ci, którzy zmarli w niewoli, również byli chowani na cmentarzach osiedlowych. Jednak w 1868 roku Kościół Prezbiteriański rozpoczął swoją kanadyjską misję wśród Indian i to właśnie ks. John Morton zwrócił się z oficjalnym apelem do gminy o zapewnienie Indianom możliwości pochówku na Paradise Cemetery. Gmina zaakceptowała prośbę i wkrótce cmentarz został przydzielony. Ci, którzy przeszli na chrześcijaństwo, wkrótce zaczęli przestrzegać zwyczajów Dnia Zadusznego.
Tradycje Dnia Zadusznego
Katolicy na całym świecie mają unikalne sposoby obchodzenia Dnia Zadusznego, dnia upamiętniającego zmarłych. Obchody te następują zazwyczaj po dniu Wszystkich Świętych. Niektóre z najbardziej tradycyjnych obchodów obejmują ceremonie zapalania świec i posiłki rodzinne. W Gwatemali, na przykład, jeźdźcy na koniach przebierają się w odświętne kostiumy i ścigają się w trzydniowym festiwalu zwanym Carrera de Cintas, czyli Wyścig Wstążki.
Niektóre kraje karaibskie mają publiczne ceremonie Dnia Zadusznego. W Brazylii i Puerto Rico ludzie zapalają świeczki na grobach swoich bliskich i siedzą na modlitwie. Spokój i głęboka cisza tych ceremonii robi wrażenie na odwiedzających. Na Karaibach rodziny chodzą na cmentarz i odwiedzają groby swoich bliskich. Rodziny zostawiają przy grobach jedzenie i kwiaty oraz zapalają świece. Podczas wizyty na cmentarzu rodziny często rozmawiają o swoich utraconych bliskich, wymieniają pozdrowienia i odmawiają różaniec.
Niektórzy ludzie na obszarach wiejskich wznawiają tradycje swoich przodków. Wierzą, że w Dzień Zaduszny zmarli są obecni i wędrują po lesie. Ludzie w regionie przygotowują też i rozdają ubogim “pokarmy z duszą”. W Polsce na przykład rodziny przygotowują specjalny posiłek dla zmarłych i podają jego porcje żebrakom. Dzieci śpiewają też pieśni do świętych dusz i chodzą od domu do domu, zbierając małe bochenki “chleba dusz”.
Zwyczaje związane z Dniem Zadusznym w Meksyku
W czasie martwej zimy w Meksyku istnieje wiele tradycji związanych z Dniem Zadusznym. Ten dzień jest szczególnie ważny dla rodzin, które gromadzą się na cmentarzach, aby wspominać swoich zmarłych bliskich. Dekorują swoje ołtarze ulubionymi potrawami, zdjęciami i kwiatami swoich bliskich. Umieszczają też kadzidełka i składają zmarłym specjalne ofiary.
Meksykanie i meksykańscy Amerykanie zbierają się razem 2 listopada, inaczej zwanym Dia de los Muertos, aby wspominać bliskich, którzy odeszli. Dni te obchodzone są również na cmentarzach lub w domach członków rodziny. Dzień Zaduszny jest ostatnim dniem świąt i jest to czas oddawania szacunku zmarłym.
W Dzień Zaduszny wiele osób idzie na mszę świętą. Niektórzy nawet zapalają znicze, aby wspominać swoich zmarłych bliskich. Wielu odwiedza też cmentarze i sprząta oraz dekoruje groby swoich bliskich. W dniach poprzedzających Dzień Zaduszny rzemieślnicy zajmujący się wyrobem chleba udekorują nawet 20 sztuk.
Oprócz odwiedzania cmentarzy, Meksykanie robią też ołtarze w swoich domach. Dekorują te ołtarze jedzeniem, kwiatami i cukrowymi czaszkami, aby uczcić zmarłych. Na swoich stołach zostawiają również ciastka, aby nakarmić swoich zmarłych bliskich.
Dzień Zaduszny w Irlandii
Dzień Zaduszny i Święto Zmarłych to nie to samo. W tradycji katolickiej upamiętniają one wiernych zmarłych, tych w niebie i tych w czyśćcu. Kościół katolicki nazywa te osoby “Kościołem Triumfującym”, “Kościołem Wojującym” i “Kościołem Cierpiącym”. Tutaj Patrick Duffy wyjaśnia, czym są te osoby i dlaczego tak ważne jest, aby uczcić je w dniu im poświęconym.
W Irlandii Irlandczycy obchodzą Dzień Zaduszny dniem modlitwy i ofiarują msze za zmarłych. Kościół katolicki zachęca do powszechnej pobożności w Dzień Zaduszny, choć przestrzega przed kultem przodków, wróżbiarstwem i reinkarnacją. Postrzega ten dzień jako przeciwwagę dla kultury, która neguje śmierć.
Irlandczycy wierzyli, że ich odchodzący bliscy powrócą do domów w Dzień Zaduszny, dlatego podejmowali wysiłek, by powitać ich w domu. Wśród zwyczajów w Noc Zaduszną było sprzątanie domu, rozpalanie ognia, stawianie na palenisku pogrzebacza i szczypiec oraz wykładanie na stół źródlanej wody. Ponadto dzieci odwiedzały sąsiednie domy i prosiły o ciastka w zamian za modlitwy.
Dzień Zaduszny na Filipinach
Filipińska tradycja obchodzenia Dnia Zadusznego i Święta Zmarłych sięga czasów kolonialnych. Pierwotnie 1 listopada był dniem uroczystych nabożeństw w kościele, natomiast 2 listopada był czasem spotkań rodzinnych i świętowania. Obchody obejmują jedzenie i świece. Dziś Filipińczycy obchodzą Dzień Zaduszny i Święto Zmarłych z mieszanką zarówno tradycyjnych, jak i nowoczesnych praktyk.
Filipińczycy odwiedzają również groby, aby oddać hołd zmarłym. W te specjalne dni czyszczą groby swoich przodków i upiększają ich grobowce. Kładą kwiaty, świece i inne przedmioty, które przypominają im o ich bliskich. Niektóre rodziny decydują się na naprawę wszelkich szkód na grobie bliskiej osoby.
Kultura Filipin jest głęboko rodzinna i Dzień Wszystkich Świętych jest dniem, w którym wspomina się bliskich, którzy odeszli. Rodziny zbierają się w kościele lub na cmentarzu, aby zapalić świece i modlić się za dusze zmarłych.
Dzień Zaduszny na Węgrzech
Dzień Zaduszny jest świętem narodowym na Węgrzech. Dzień ten jest czasem wspominania bliskich, którzy odeszli i świętowania życia zmarłych. Na cześć zmarłych zapalane są tysiące lampionów ze świecami. Mimo ponurego charakteru dnia, obchody są pełne piękna.
Choć święto to ma różne nazwy w różnych krajach, jest ściśle związane z tradycjami w Europie Środkowej. Oprócz zapalania świeczek na grobach zmarłych, rodziny na Węgrzech zapraszają do swoich domów osierocone dzieci w Dzień Zaduszny i Święto Zmarłych. Dzieci często otrzymują również prezenty. Groby zmarłych są również dekorowane i pielęgnowane przez krewnych. Rodziny na zmianę zapalają świeczki i modlą się za dusze zmarłych.
Święto Zaduszek ma korzenie w europejskim folklorze i czczeniu przodków. Chiński Festiwal Duchów i meksykański Dzień Zmarłych to dwa inne przykłady podobnych zwyczajów. W Tyrolu ludzie ogrzewają pokój dla zmarłych, a w Bretanii odwiedzają w nocy cmentarze. Zostawiają też kolację na stole dla zmarłych.
Podobne tematy